İşlerin zora girdiği anlar, “neyden yapıldığını gösterme” zamanıdır. 2024 Paris Olimpiyatları’ndaki ilk grup maçımızda Hollanda karşısında iyi voleybol oynayamayarak 2-0 geriye düşmüşken küllerinden doğup 3-2 maçı almak, bizim çelikten olduğumuzu kanıtladı. “Yiğit düştüğü yerden kalkar” der atalarımız. Öyle bir düştük ki; top hakimiyetimizin olmadığı, servis kalitemizin düşük, pasör-smaçör uyumumuzun sıkıntılı, servise manşetimizin dengesiz, blok-defans sistemimizin iyi çalışmadığı yerden aldık bu galibiyeti. Kalktık düştüğümüz yerden. İki adım ileri atılabilmek için bir adım geriye çekildik diyelim kaybettiğimiz setler için. Takımımızı bu ‘rağmenci’ zihniyetten dolayı tebrik ediyorum.

‘RAĞMENCi’ DiYORUM, NEDEN?

21 Haziran’da oynadığımız son Voleybol Milletler Ligi (VNL) maçından bu yana geçen zamanda iyi hazırlanmamış olmamıza rağmen... Bir tane dahi hazırlık maçı yapıp, durumumuzu görmememize rağmen... Kondisyon olarak seviyemizin düşük olmasına rağmen... Kilit oyuncularımızın sakatlık sürecine rağmen... Spekülasyonlara rağmen... Herkese ve her şeye rağmen tek bir hayalin peşindeyseniz (ki bu bizim için Olimpiyat kürsüsü) eğer tüm olumsuzları, zorlukları sırtlayabilecek gücünüz varsa akacak azim damarda durmuyor! Azmimizin en büyük psikolojik sermayemiz olduğunu bu maçta yine gösterdik. Son gülen rağmenci olandır! Bunu da unutmayalım.