M.S. 69-79 yılları arasında hüküm süren Vespasianus, büyük bir mali krizle karşı karşıya kalan Roma İmparatorluğu'nun mali durumunu düzeltmek amacıyla birçok yeni vergi uygulaması getirmiştir. Bu vergilerden biri de kamu tuvaletlerinden alınan vergiydi.
Vespasianus'un oğlu Titus, bu vergiye karşı çıkmış ve babasına idrar vergisinin uygunsuz olduğunu belirtmiştir.
Bunun üzerine Vespasianus, oğlunun eline bir miktar para vermiş ve "Bu paranın kokusunu alıyor musun?" diye sormuştur. Titus, paranın kokusuz olduğunu söyleyince, Vespasianus ünlü cevabını vermiştir: "Pecunia non olet" yani "Para kokmaz."
Bu deyiş, zaman içinde farklı bağlamlarda da kullanılmıştır. Genellikle ahlaki veya etik olarak tartışmalı kaynaklardan gelen paranın veya gelirin, kaynağına bakılmaksızın kabul edilebileceğini ifade etmek için kullanılır. Bu bakış açısı, pragmatik bir yaklaşımı yansıtır ve paranın değerinin kaynağından bağımsız olduğunu vurgular.
Günümüzde "Pecunia Non Olet" deyişi, hala ekonomik ve mali konularda, özellikle de paranın kaynağı ve etik konular üzerindeki tartışmalarda referans olarak kullanılmaktadır. Vespasianus'un bu ünlü sözü, tarihin derinliklerinden günümüze kadar ulaşmış ve ekonomik pragmatizmin simgesi haline gelmiştir.
